Ramen zemen
Vast niet de laatste keer.
2019
We hadden een kerstvakantie met heel traditionele onderdelen. Volle koelkasten, tassen vol boodschappen, gevulde tafels, lege koelkasten, bezoekjes, in de rij voor oliebollen (wel voor het eerst in een mega rij in Holten), een strandwandeling, veel ontmoetingen en gelukwensen. Wat fijn dat er zo veel dierbaren zijn.
En we hadden een kerstvakantie met minder traditionele onderdelen. We veegden en veegden het huis, krabden de vloeren schoon en we verhuisden dozen van de zolder van de garage naar de zolder van het huis. Yes, onze eerste spullen staan er. We lapten de ramen en veegden nog weer een keer.
Vandaag haalden we onze eigen spullen uit het huis. Morgen lenen we het huis weer voor een tijdje aan de vakmannen.
Welkom in ons buizenpaleis
Wat is er weer veel gebeurd deze week. Er waren dagen met 6 vakmannen en er was een dag met geen enkele vakman. Gelukkig kwam Bart vandaag weer even langs, anders was het wel heel stil geweest.
De eerste draden zijn door de elektrabuizen getrokken.
Er wordt gaas aan de balken geniet. Hierna kan de stukadoor beginnen.
Steeds meer ramen in de mastiek. En de vensterbanken zijn geleverd. Op weg naar de afwerking.
De CV-ketel doet het nog. Yes!
Hij staat op 15 graden. Langzaam maar zeker wordt het warmer in ons huis. Zeker nu er steeds meer glas geplaatst is.
De kledingkasten krijgen contouren. De latei voor de taatsdeur kan geplaatst. En gelukkig dat we elke dag weer kunnen overleggen, de nis in de badkamer lijkt aan de kleine kant. Andere optie: gewoon minder flessen gebruiken….
Het glimt en het doet
We hebben weer glas in de kozijnen. Wat een verschil.
Morgen wordt de cv aangesloten en kan het verwarmen beginnen. Heel geleidelijk aan zal de vloerverwarming zijn werk gaan doen. Het zetten van de ramen gaat de komende dagen nog wel even door.
Verrassende vrijdag
De vrijdag begint in alle vroegte met een verrassing: de schilders zijn er. In het donker schudden we elkaar de hand.
Er gebeurt veel vandaag. Een flink aantal kozijnen wordt geschuurd en gegrond. Er komt een aanhanger vol nieuw glas. Met de belofte dat de eerste ramen as maandag geplaatst zullen gaan worden.
Overal worden latten aan de balken geniet zodat de gipsen plafondplaten bevestigd kunnen worden. We halen alvast een doosje wandtegels voor de badkamer op. De wand in onze badkamer wordt geplaatst zodat de grootte een beetje beter zichtbaar wordt. Wouter sluit de week met Wilco en Gerard af met een biertje. Volgende week sluiten de schilders ook aan. En Esther.
Een gewone dinsdag
Hoe gewoon kunnen dinsdagen zijn? Op de berg is geen dinsdag hetzelfde. We wachten op de elektricien die niet komt. Wel kunnen we ondertussen genieten van de drain waarvan we dachten dat hij nooit zou komen.
De projectbeheerder van de schilder komt langs om de ramen van de garage te meten en de badkamer raampjes. ’s Middags horen we dat de ramen waarschijnlijk pas in week 47 teruggeplaatst kunnen worden. Week 47? Even googelen leert ons dat dit eind november is. We kunnen het eigenlijk niet geloven. Morgen maar eens even checken hoe vast dit staat.
Er worden gaten gegraven voor de glasvezelaansluiting. Best een gedoe met al die boomwortels.
En ondertussen werken Wilco en Gerard stug door. Zij kunnen vast geen isovlas meer zien….
We kunnen nog buiten eten. Even na zevenen is het dan echt donker, het blijft een rare zuidelijke ervaring.
De bouwvak is voorbij
We beloofden ons huis vier weken rust. Niets van dat al. We hebben ontzettend hard gewerkt. Alle ramen zijn verwijderd, net geen 300 stuks. De kozijnen zijn in de menie gezet en de paar roestgaatjes zijn dicht geplamuurd.
Waarom? Waarom zijn we begonnen aan deze megaklus? Waarvan de vakmannen zeiden: onbegonnen werk. Waarom dan toch?
Omdat de kozijnen nu strak in de verf gezet kunnen worden. En we ontdekten dat er ruimte is om isolerend glas terug te plaatsen.
Langzaam maar zeker kregen we meer handigheid in het krabben, het schrapen en weghakken. We kregen hulp, Phiew, gelukkig wel. Hulde aan Gerard en Stieny. Het was veel, het was zwaar en het was super gezellig. Welke 76 jarige klimt er nog bovenop een steiger? En wie zorgde voor orde in de tuin, stukje voor stukje? Zonder jullie was het niet gelukt. Ook Monique en Rob werkten een aantal uurtjes mee.
Gelukkig was er ook volop tijd om te genieten van elkaar en de plek waar we wonen. Er werd geslapen in de tent, vuur gestookt en schaduw gezocht. Sterre en Sanne hakten en kloofden de voorlopig laatste houtblokken en bouwden een houtwal. Erg mooi! Vanaf de steiger hadden we kijk op het dak, van boven. En we ontdekten dat we best een tijdje zonder wifi konden op de berg.
Voordat de vakmannen maandag weer starten, werd het huis opgeruimd. Laat dat maar aan Wouter over. We kennen het huis bijna niet terug.