Een week vol veranderingen

De week begint met een grote schrik, de verf van de kozijnen knapt er af. Waarschijnlijk door de kou. Iedereen baalt. Op woensdag lopen de gemoederen nog wat hoger op, de schilders kunnen echt nog niet werken in deze “puinhoop”. Ze besluiten dan ook te vertrekken. Eerst moet het huis opgewarmd en het meeste stof eruit.

Er wordt hard gewerkt. De installateur weet dat de kachels en de vloerverwarming echt overal moet gaan werken deze week. En boven moet het zo goed als klaar. De schilders komen maandag weer.

Ondertussen is het gaan sneeuwen. Wordt het fundament van de oude tussenmuur verwijderd, het riool aangelegd en arriveert het balkon als bouwpakket.

Binnen gaan de vloermannen onverstoorbaar verder met het leggen van het parket. Op vrijdag zijn beide verdiepingen belegd en zitten de plinten aan de muren.

Op vrijdag starten de Stijlmakers met de eerste kasten. De boekenkast als pakket. Hoewel er hard gewerkt is, starten de schilders pas weer aanstaande dinsdag.

En wij hebben een spannende beslissing genomen: zaterdag 2 februari gaan we verhuizen. Weg uit de koude unit. We verlangen naar warmte en ruimte om ons heen. Verhuishulp is geregeld. Iedereen weet van ons voornemen, er is een deadline gesteld.

Maandagochtend

Voor 9 uur zijn de eerste raampjes al voorzien van plakfolie. Geen gedoe met inkijk.
We hebben de ruimtes netjes achtergelaten in het weekeinde. Om 10 uur is daar al niets meer van te zien. Er wordt gezaagd voor de ondervloeren, gesneden met tegels, geschaafd aan de nieuwe voordeur, geschuurd om te schilderen en de installateur haalt overtollig gips uit de gaten om het schakelmateriaal te kunnen plaatsen.
Gelukkig heeft Mark zijn eigen stofzuiger meegenomen.

En buiten? Buiten ligt overal riet van de garage. Ooooh, wat wordt het dak mooi.

Wat een dag

Wat is er veel gebeurd deze eerste week. En ook vandaag weer. Van werken door ons kwam er niet veel, er moesten beslissingen genomen worden. Hoe doen we het met de raamdecoratie? We willen Luxaflex alleen is geen enkel kozijn recht. Het meten van alle kozijnen neemt flink wat tijd in beslag. De vloerenman komt kijken of hij maandag kan beginnen met het leggen van parket. Kan dat? Tja, er moet nog wel heel wat gebeuren. Wij zullen weer schoonmaken dit weekeinde. Het dekken van het dak van de garage vordert gestaag. Wat een plaatje wordt het.
Boven veranderen alle ruimtes in een rustige 9010 oase. Hoe mooi is dat. De tegels in de wc beneden passen echt. En we zoeken nog even een blauwe kleur uit voor een wand boven. Hoeveel beslissingen hebben we nog te gaan?
Mijlpaal: we ontvangen de nieuwe huissleutels. Een bijzonder moment. De nieuwe voordeur hangt erin. Volgende week met glas. We zijn onder de indruk.

Opgeruimd het weekeinde in

We gaan opgeruimd het weekeinde in. Het huis is geveegd, alle ramen zijn geplaatst en de vloerverwarming staat aan. Het wordt zowaar fijn om in het huis te zijn. Ons huis.

De eerste ramen zijn voorzien van speciaal Van Ruysdael mastiek. Hoe strak ziet dat eruit. Het was even wennen, dit spul werkt anders dan het gebruikelijke monustop. Voorlopig zijn we nog niet van de schilders Danny en Jeremy af. Gelukkig niet, ze maken het mooi.
Er is een begin gemaakt met het bevestigen van gipsgaas. Het duurt nog even, vanaf half november kan de stukadoor zich hier helemaal uitleven.
We laten ons adviseren en kiezen twee prachtige behangetjes uit. Niet alles wordt geverfd in RAL 9010.

4 bijzondere dagen

Het waren 4 bijzondere dagen. Donderdag studeerde Jasper af, een master in de wiskunde.  Feest. We shopten in Nijmegen en werden bijna hebberig in een mooie concept store. Hoe mooi zou dit allemaal wel niet staan in onze nieuwe huis?  Een prachtige dag.
Het mooie weer bleef en dat zorgde voor veel aanloop. Zelfs de vader van de aannemer kwam langs. Hoe mooi kan het zijn: vaders die trots zijn op hun zoon (of op hun dochter natuurlijk). Violinde kwam langs met haar fietsvrienden en Merlijn bleef een nachtje slapen. We hadden verdriet, de laatste druppel Griekse honing is op. We haalden het laatste stopverf uit de houten kozijnen bij de badkamer.  We wisten direct weer hoe mega de klus was in de zomer.
We maakten de unit aan kant, de vloeren en het dak. We genoten ondertussen van het weer. 25 Graden in oktober. En bevestigden een metalen 2 aan de witte steen. Hier wonen wij.

Buizen, heel veel buizen

Richard van Tijhaar leeft zich uit. Hier wordt niet op een buisje meer of minder gekeken.

En ondertussen leeft Wilco zich uit op een slecht kozijn in onze badkamer.

Wat vakmannen al niet kunnen.

De bouwvak is voorbij

We beloofden ons huis vier weken rust. Niets van dat al. We hebben ontzettend hard gewerkt. Alle ramen zijn verwijderd, net geen 300 stuks. De kozijnen zijn in de menie gezet en de paar roestgaatjes zijn dicht geplamuurd.
Waarom? Waarom zijn we begonnen aan deze megaklus? Waarvan de vakmannen zeiden: onbegonnen werk. Waarom dan toch?
Omdat de kozijnen nu strak in de verf gezet kunnen worden.  En we ontdekten dat er ruimte is om isolerend glas terug te plaatsen.
Langzaam maar zeker kregen we meer handigheid in het krabben, het schrapen en weghakken. We kregen hulp, Phiew, gelukkig wel. Hulde aan Gerard en Stieny. Het was veel, het was zwaar en het was super gezellig. Welke 76 jarige klimt er nog bovenop een steiger? En wie zorgde voor orde in de tuin, stukje voor stukje? Zonder jullie was het niet gelukt. Ook  Monique en Rob werkten een aantal uurtjes mee.

« van 2 »

Gelukkig was er ook volop tijd om te genieten van elkaar en de plek waar we wonen. Er werd geslapen in de tent, vuur gestookt en schaduw gezocht. Sterre en Sanne hakten en kloofden de voorlopig laatste houtblokken en bouwden een houtwal. Erg mooi! Vanaf de steiger hadden we kijk op het dak, van boven. En we ontdekten dat we best een tijdje zonder wifi konden op de berg.
Voordat de vakmannen maandag weer starten, werd het huis opgeruimd. Laat dat maar aan Wouter over. We kennen het huis bijna niet terug.

En de vakman, hij werkte door

Nederland bezwijkt bijna onder de hitte en de droogte. En hier wordt gewoon doorgewerkt. Wilco en Gerard zetten een parasol op, muziekje aan en klagen niet. Wij houden ze te vriend met een ijsje, wat fruit en een ijskoud drankje.
Zinken vensterbanken worden geplaatst. Verrotte delen van het balkon verwijderd. Het kozijn van de oude meterkast wordt verwijderd en een muurtje gemetseld. Dit wordt onze nieuwe toilet.

We laten Hades voor het eerst los in de tuin. Best eng. Eerst wat verkennen in de tuin. Het gebied wordt steeds groter. Binnen een half uur loopt hij heel parmantig de weg op, de berg op. Hij kijkt nog een keer achterom als we hem roepen. De grote wijde wereld in. Gelukkig komt hij weer terug. Phiew.