Een gewone dinsdag

Hoe gewoon kunnen dinsdagen zijn? Op de berg is geen dinsdag hetzelfde. We wachten op de elektricien die niet komt. Wel kunnen we ondertussen genieten van de drain waarvan we dachten dat hij nooit zou komen.

De projectbeheerder van de schilder komt langs om de ramen van de garage te meten en de badkamer raampjes. ’s Middags horen we dat de ramen waarschijnlijk pas in week 47 teruggeplaatst kunnen worden. Week 47? Even googelen leert ons dat dit eind november is. We kunnen het eigenlijk niet geloven. Morgen maar eens even checken hoe vast dit staat.
Er worden gaten gegraven voor de glasvezelaansluiting. Best een gedoe met al die boomwortels.

En ondertussen werken Wilco en Gerard stug door.  Zij kunnen vast geen isovlas meer zien….

We kunnen nog buiten eten. Even na zevenen is het dan echt donker, het blijft een rare zuidelijke ervaring.

4 bijzondere dagen

Het waren 4 bijzondere dagen. Donderdag studeerde Jasper af, een master in de wiskunde.  Feest. We shopten in Nijmegen en werden bijna hebberig in een mooie concept store. Hoe mooi zou dit allemaal wel niet staan in onze nieuwe huis?  Een prachtige dag.
Het mooie weer bleef en dat zorgde voor veel aanloop. Zelfs de vader van de aannemer kwam langs. Hoe mooi kan het zijn: vaders die trots zijn op hun zoon (of op hun dochter natuurlijk). Violinde kwam langs met haar fietsvrienden en Merlijn bleef een nachtje slapen. We hadden verdriet, de laatste druppel Griekse honing is op. We haalden het laatste stopverf uit de houten kozijnen bij de badkamer.  We wisten direct weer hoe mega de klus was in de zomer.
We maakten de unit aan kant, de vloeren en het dak. We genoten ondertussen van het weer. 25 Graden in oktober. En bevestigden een metalen 2 aan de witte steen. Hier wonen wij.

Balzaal

Ons huis lijkt wel een balzaal. Wat een vloer.

Spektakel op de berg

En dat in alle vroegte. De zandsilo wordt gebracht, de mixer komt met een andere wagen. Samen met de man die dit mengt en de hele benedenverdieping totaal vlak maakt. In zijn eentje. Wat een klus.

Boven gaat het isoleren van het dak nog steeds door. Ook al zo’n klus.

Zaterdagse klussen

Begin oktober en nog steeds zo’n 20 graden. Wat een genot. Later zullen we de periode rond onze verhuizing naar de berg als een lange zomer herinneren. We fietsen met blote armen en benen naar het dorp voor de boodschappen. Maken de steen weer echt wit.

Ontdekken dat de afvoer van de wasmachine niet netjes in het riool loopt. Er ligt een mega put onder de garage.

Badkamerwanden

De contouren van de ruimtes boven worden zichtbaar. De wanden van de badkamer worden opgetrokken.

Iedereen blijft zich verbazen over de spijkers die vroeger gebruikt werden. Wat veel. Wat groot.

Draadstangen

De balken uit onze nieuwe slaapkamer verdwijnen. Om te zorgen dat het dak niet instort, plaatsen we draadstangen. Goed de krachten berekend, al lijkt het overkill. Onze werktuigbouwers likken hun vingers erbij af.

Ondertussen verzamelen wij foto’s van voordeuren. Eigenlijk nooit goed gekeken naar deuren. Wat willen wij?

Bovenverdieping

Als de vloerverwarming erin ligt, kan het beton gestort worden. Eerst zorgen dat het afschot goed is. Wel even werk voor nu. Later scheelt het veel breekwerk.

Ondertussen wordt de hoekige kamer steeds minder hoekig. De wanden en het plafond worden rond afgetimmerd. Er ontstaat steeds meer ruimte. Wat een prachtige, ruime kamer zal dit worden.

Vloerverwarming

De dag begint met veel leven. De mannen voor de vloerverwarming staan op de stoep. Hier is niet door iedereen op gerekend. Gelukkig is het huis afgelopen donderdag goed opgeruimd achtergelaten en kan iedereen aan de slag. Na de nodige telefoontjes en overleggen.
Twee Salbammers, twee Tijhaarers en twee mannen van Vloerverwarming Nederland tegelijk aan het werk, dan kan er veel gebeuren op een dag.

We kijken onze ogen uit als we ’s avonds weer thuis komen. Bijna een kilometer blauwe buis op de benedenverdieping. Nooit meer koude voetjes.