De bouwvak is voorbij

We beloofden ons huis vier weken rust. Niets van dat al. We hebben ontzettend hard gewerkt. Alle ramen zijn verwijderd, net geen 300 stuks. De kozijnen zijn in de menie gezet en de paar roestgaatjes zijn dicht geplamuurd.
Waarom? Waarom zijn we begonnen aan deze megaklus? Waarvan de vakmannen zeiden: onbegonnen werk. Waarom dan toch?
Omdat de kozijnen nu strak in de verf gezet kunnen worden.  En we ontdekten dat er ruimte is om isolerend glas terug te plaatsen.
Langzaam maar zeker kregen we meer handigheid in het krabben, het schrapen en weghakken. We kregen hulp, Phiew, gelukkig wel. Hulde aan Gerard en Stieny. Het was veel, het was zwaar en het was super gezellig. Welke 76 jarige klimt er nog bovenop een steiger? En wie zorgde voor orde in de tuin, stukje voor stukje? Zonder jullie was het niet gelukt. Ook  Monique en Rob werkten een aantal uurtjes mee.

« van 2 »

Gelukkig was er ook volop tijd om te genieten van elkaar en de plek waar we wonen. Er werd geslapen in de tent, vuur gestookt en schaduw gezocht. Sterre en Sanne hakten en kloofden de voorlopig laatste houtblokken en bouwden een houtwal. Erg mooi! Vanaf de steiger hadden we kijk op het dak, van boven. En we ontdekten dat we best een tijdje zonder wifi konden op de berg.
Voordat de vakmannen maandag weer starten, werd het huis opgeruimd. Laat dat maar aan Wouter over. We kennen het huis bijna niet terug.

Herenhuis

We vinden drie exemplaren van het tijdschrift Herenhuis, Wonen in historie, in onze brievenbus. Oooh ja, ze wilden een stukje van ons plaatsen. We zijn onder de indruk. De foto’s zijn nog van voor de grote droogte. Wat een bloemen in de tuin.  Grappig hoor om zo tussen al die prachtige huizen te staan.